De Heartbeat Hack

Hartcoherentie: stress eruit, groove erin

Ik stap om 5u30 in de auto.

Voel me een beetje ziekjes. Maar de plicht roept. Vandaag geef ik training aan leidinggevenden van een Belgische bank. Aangekomen op de locatie, breekt het zweet me uit. Hopelijk haal ik heelhuids het einde van de dag. Een lauwe start van de groep. Voel me alsmaar minder in mijn element. En dat heeft zo zijn impact op de deelnemers.

Dus beslis ik wat actie en frisse lucht in het programma te brengen. Ik loods iedereen naar de hall en geef de opdracht om om ter eerst in de tuin een voorwerp aan te raken. Iedereen stuift naar buiten. Eén van de deelnemers glijdt uit. Bril aan flarden, neusbeen gebroken, overal bloed…. Ik besterf het bijna en voel een misselijkheidsgolf opkomen.

Eén van de deelnemers komt vlak voor mij staan. Breed postuur, woeste uitdrukking. Hij roept keihard in mijn gezicht: ‘Mie, wie denk je wel dat wij zijn!? Kleuters of wat?! Wij zijn

bankdirecteurs!!!’. In een flits komen al mijn automatische neigingen langs. Ik wil in tranen

uitbarsten en keihard weglopen. Een ander stuk van mij wil zich omstandig gaan verantwoorden.

Nog een ander ikje wil dat woest postuur luid roepend lik van stuk geven: “Heb je jezelf al eens bezig gehoord, kleuter van een bankdirecteur!!!”…

En wat doe ik? Niks van dit alles. Eén reflex verandert alles: hartcoherentie.

De Heartbeat Hack. Dertig seconden. Een balans-ademhaling die mij in staat stelt een andere bewuste keuze te maken. En dat is: vragen “Ben je bezorgd over je collega?”… Het woeste postuur verzacht wat en antwoordt aarzelend: “ Eh …ja”. De sfeer kantelt. We hebben een goed gesprek.

Hartcoherentie heeft mijn leven veranderd.

En dat van honderden cursisten en coachees.

Wat is er zo bijzonder aan?

Hartcoherentie is een eenvoudige, overal toepasbare techniek die zorgt dat je in 30 seconden fysiek, mentaal en emotioneel terug in balans komt. In welke situatie je je ook bevindt. Geen kussen of matje noodzakelijk. En ogen mogen open.

Door de hartcoherentie-ademhaling gaat je hart in een bepaald ritme slaan. Of met een sjieker woord: je hartritme-variabiliteit (HRV) vormt een coherent patroon. Voilà, vandaar de term ‘hart-coherentie’.

Dat kan je registreren via allerlei software, apps en biofeedback-tools. En dat is wat ik er zo tof aan vind: het is meetbaar. Ben ik in het groen, blauw of rood? Ben ik coherent, half of niet coherent? Ik kan mezelf niks meer wijsmaken.

De effecten hiervan zijn werkelijk bijzonder.

Vaders en moeders raken minder geïrriteerd door het ochtend-gedoe van hun kinderen. Liefdespartners raken weer gefocust op wat ze liefhebben i.p.v. elkaars onhebbelijkheden.

Slecht-slapers melden opmerkelijke verbetering. Medewerkers zijn minder gespannen bij organisatieveranderingen. Communicatie met schoonmoeder-lief loopt smoothlier. Burnouts worden voorkomen of hersteld.

Hoe kan dat nu?

In de jaren ’90 ontdekte men in het HeartMath Institute in California dat de hartritme-variabiliteit (HRV) een graadmeter is voor de hoeveelheid stress of flow die er in ons leeft. Meer nog, het blijkt dat we hier impact op kunnen hebben door eenvoudige ademhalingstechnieken. Deze beïnvloeden het patroon van ons hartritme. En dat beïnvloedt op haar beurt ons zenuwstelsel, onze breinfuncties, de release van hormonen en neuro-transmittors, het functioneren van onze organen, onze emoties en gedrag.

Of kort door de bocht:

Door hartcoherentie-tools kunnen we onszelf

in stress-situaties terug in balans brengen .

En dat in 30 seconden! Halleluhja!!

Drukte op de snelweg.

Auto’s schieten voorbij. Eentje snijdt me bijna de pas af. Vrachtwagens denderen naast me. Eén rijdt me te traag, dus ik haal in. Rechts die massieve tientonner, links de vangrail. Ik schuif terug naar rechts.

Niks bijzonders, zou je denken. Maar voor mij is dit groot.

Een paar jaar geleden raakte ik in Indonesië betrokken bij een zwaar auto-ongeluk. Maandenlang kon ik niet rijden. Elke inhaalmanoeuvre, elke auto te dicht bij mij gaf instant paniek. Mijn lichaam schoot in alarm, nog voor ik kon nadenken.

Tot ik hartcoherentie ging inschakelen. De balans-ademhaling. Mijn anker ondertussen in het verkeer: bij regen, bij wegpiraten, bij bumperklevers.

Je dient jezelf wel te trainen.

3 x 3 minuutjes per dag. 10 dagen na elkaar. Om de reflex te kweken de hartcoherentie -ademhaling in te zetten op stressvolle momenten. Als je kinderen elkaar in de haren vliegen. Als je baas een rotopmerking maakt. Als het verloop

van de meeting je de keel uithangt. Als je inbox en to do -lijst je overweldigen. Als je die pieker- gedachten ’s nachts maar niet uitgezet krijgt.

Ik ben een emo-kieken.

Ja, het moet gezegd: ik ben een emo-chick. Hoogtes en laagtes, ik ken ze allemaal. Als ik niet oppas, dreigen onprettige gevoelens ongemerkt mijn positieve vibes over te nemen: toerkes-draaiende piekergedachten, frustratietje hier en ergernisje daar, wat dramaqueen-en calimero-neigingen, …

Heel normaal, beweert Barbara Frederickson, één van de boegbeelden van de Positieve Psychologie. Negatieve gevoelens hebben een overlevingswaarde. In de tijd van de dino’s dienden we angstig te worden als we een raar geluid hoorden. Het zou anders ons leven kunnen kosten. We hebben, volgens haar, 3 positieve emoties nodig om 1 negatieve te counteren. En voluit te floreren in ons leven. Het gros van de westerse mensheid blijkt hier niet in te lukken. Is hooguit ‘matig tevreden’ met zijn huidig bestaan.

Het drama van al die feelbad-stofjes.

Het drama van al die negatieve gevoelens is dat ze allerlei feelbad-stofjes, stress hormonen, in ons lichaam loslaten. Handig als we hoogdringend moeten vechten of vluchten. Maar niet als we down worden van de nieuwsberichten of ellendig van een kramikkelige samenwerking. Hoe langer deze feelbad-stofjes in ons lichaam ronddwalen, hoe meer schade ze berokkenen. Ons lijf begint allerlei klachten te vertonen. Onze aandacht en focus verslapt. We kunnen minder verdragen. Ons lontje wordt korter. En ja dames, we verouderen sneller …

En ook hier is hartcoherentie een zege.

De hartcoherentie-ademhaling zorgt voor een innerlijke douche aan feelgood-stofjes.

Je voelt je in een mum van tijd weer de florerende versie van jezelf. En dat maakt dat er handigere woorden uit je mond komen, je handigere beslissingen neemt, je handiger ageert.

Is dit een slimme truc om van al die vervelende gevoelens af te komen?

Laat ons duidelijk wezen: onprettige gevoelens hoeven niet de wereld uit. Ze zijn belangrijk, zelfs noodzakelijk om aan te geven welke behoeften en verlangens om vervulling vragen. Kwestie van hier tijdig bij stil te staan, je noden helder te krijgen en actie te ondernemen. Nadien is het belangrijk weer te schakelen naar wat je hart doet zingen.

Slik.

“Ik zit heel erg op mijn honger,” zegt één van de deelnemers tijdens de evaluatie. Nog eens slik. Die komt binnen. Als trainer wil je niets liever dan inspireren, raken, bijdragen. En nu dit.

Ik pieker me suf. Wat heb ik gemist? Hoe kan ik het beter doen?

Volgende week is dag twee — en ik wil dit niet nog eens horen. Tientallen scenario’s draaien door mijn hoofd. De spanning kruipt in mijn lijf.

Tot ik plots denk: hartcoherentie! Terug van het hoofd naar het hart.

Ik installeer me op een bank in de tuin. En start met de hartademhaling. Rust. Warmte. Openheid. Geen doel, geen plan.

Alleen verbinden met mijn hart.

En dan — zomaar — een ingeving. Een geweldige ingeving.

De tweede opleidingsdag start ik in rust en vertrouwen. En eindig ik met een glimlach. Want diezelfde deelnemer zegt nu: “Dank je wel. Dít is waar ik op heb gewacht.”

Wetenschap van het hart.

Waarom hartcoherentie mij intrigeert is niet alleen de eenvoud en de positieve effecten op onze gezondheid, welbevinden en intuïtie. Maar ook de achterliggende wetenschap. De ontdekking dat het hart meer is dan een pomp dat ons bloed rondstuurt. Maar een primordiale regulator van onze graad van functioneren. Niet voor niks dat hartcoherentie in de topsport wordt ingezet. Geen gouden medaille zonder peak performance.

Geen peak performance zonder hart, brein en lichaam

in coherentie, in alignment.

Primordiale regulator.

Ons hart bepaalt niet alleen ons functioneren maar is ook een primordiale regulator van onze staat van zijn. Een continue uitnodiging om meer te leven en te werken vanuit ons hart. Het is ons geboorterecht om onze potentie te leven. Ons florerende hart-elijke zelf. En in mijn beleving kunnen vele organisaties, teams, leidinggevenden … wat meer ‘hart’ gebruiken…

Hoe zit het met jouw hart?

Mie Dams

Zin om te proeven van hartcoherentie?